برای مسافری که بی خداحافظی رفت !

بسان فاخته ای که پرواز از خاطر برده

خود را باخته یافتم.

من بال پریدن داشتم  نه نای پریدن! 

بالهایم سنگینی پرهایی خیس را

تاب نداشت و من

پر مردگی بالهایم را مدیون بی وفا یارانی ام که من را

برای پرواز نمی خواستند.

" پرواز بر فراز آشیانه فاخته " سالهاست که مرا می خواند 

و من چون " دیوانه ای که از قفس پرید "

همچنان نظاره گر قفسی هستم که هرگز نبود.

این را برای مسافری نوشتم که وقت رسیدن فریاد برآورد : 

khodaya merciiiiiii ke kabosam tamom shod

امیدوارم نا امید نشود  و پیروزمندانه و سربلند از آن بالاها نظاره گر قدم زدنم باشد. چون میداند چقدر دوست دارم قدم بزنم حتی اگر برف ببارد و دائم زیر پایم خالی بشود و لیز بخورم و شاید بعضی ها برایم بخندند.

http://www.facebook.com/majid.mirzaei1